1- پروتكل BGP
يكي ازپروتكلهاي IP بوده وازنوع EGP ميباشدكه بمنظور توزيع اطلاعات روتينگ دربين AS ها طراحي شده است . EGP ها همگي پروتكلهاي روتينگ All Vector
ميباشند دراين نوع پروتكلها ، روترها اطلاعات قابل دسترسي شبكه را با
نزديكترين همسايه هاي خود مبادله مي كنند بعبارتي ديگر، روترها مجموعه
آدرسها(آدرس پرفيكس) وآدرس hop بعدي را بيكديگر انتقال ميدهند تا بتوانند به آن دسترسي داشته باشند. فرق پروتكلهاي EGP با IGP ها دراين است كه روترهاي EGP روتها را بايكديگر مبادله ميكنند درحاليكه روترهاي IGP اطلاعات توپولوژي شبكه را مبادله وبراي روتهاي محلي خود محاسبه ميكنند . EGP اطلاعات قابل دسترسي را درميان شبكه اينترنت جاري مي كند بنابراين هر روترEGP يك جدول روتينگ شامل آدرس پرفيكس ها وhop هاي بعدي ميباشد كه كل شبكه اينترنت را تحت پوشش دارند. EGP ها اطلاعات بسياركم يا هيچ اطلاعي ازمسيرend-to-end ندارند فقط آگاهي آنها درباره hop بعدي درمسير ميباشد بنابراين مسيريكه درطول آن ديتا ارسال ميشود براساس مقايسه تمام hop هاي بعدي موجود انتخاب ميشود.
يك ASخاص كه ميخواهد اطلاعات روتينگ را با ديگرAS ها مبادله نمايد شامل يك يا چند روترBGP خواهدبود هرروترBGP خود را با آدرسهاي BGP زوج پيكربندي كرده واطلاعات روتينگ را مبادله مي كند وقتيكه يك اتصال توسط يك زوج برقرارميشود يك روترBGP تمام روتها را به جدول روتينگ BGP local آن ارسال ميكند تا زوج مربوطه جهت update كردن پيامها ازآن استفاده نمايد. زوج مذكور ازمحتويات اين پيامها بمنظور اضافه كردن روتهاي جديد به جدول روتينگ BGP محلي خود استفاده ميكند. روتهاي موجود درجدول روتينگ BGP وروتهاي آگاه ازساير پروتكلهاي روتينگ مثل OSPF بمنظور توليد يك جدول روتينگ كامل براي روترها ، با هم تركيب ميشوند اين جدول روتينگ شامل تمام مقصدهاي روترها كه مرتبط با يك آدرس IP مربوط به hop بعدي واينترفيس خروجي است مي باشد.
2- پروتكل OSPF
يك پروتكل ازنوع IGP كه براي توزيع اطلاعات روتينگ IP درسراسر يك Single AS دريك شبكه IP طراحي شده است . OSPF يك پروتكل روتينگ Link-State ميباشد كه دراين پروتكل روترها اطلاعات توپولوژي شبكه را با نزديكترين همسايه هاي خود مبادله مي كنند اطلاعات توپولوژي در سراسرAS جاري ميشود چنانكه هر روتر AS يك تصويركاملي از توپولوژي AS را با خود دارند اين تصويربراي محاسبه مسيرهاي end-to-end درAS استفاده ميشود بنابراين دريك پروتكل روتينگ Link-state آدرس hop بعدي كه ديتا ارسال ميشود با انتخاب بهترين مسير end-to-end براي مقصد احتمالي معين ميگردد.
هر روتر OSPF
اطلاعات مربوط به وضعيت محلي خود را نظير: اينترفيس هاي قابل استفاده ،
همسايه هاي قابل دسترسي وارزش استفاده هر اينترفيس جهت استفاده يك پيام LINK - STATE - ADVERTISEMENT) LST ) بين ساير روترها توزيع ميكند و روترها ازپيامهاي دريافتي جهت ساختن يك ديتابيس يكسان كه توپولوژي AS را توصيف مي نمايد استفاده ميكنند. بااستفاده ازاين ديتابيس هر روتري جدول روتينگ خودش را جهت استفاده يك SPF (Shortest-Path-First ) محاسبه ميكند اين جدول روتينگ شامل تمام مقاصدي است كه پروتكل روتينگ درباره آن اطلاعات كامل دارد ومرتبط با يك آدرس IP مربوط به hop بعدي واينترفيس خروجي است.
وقتيكه توپولوژي شبكه تغييرميكند پروتكل OSPF روتها را با استفاده از الگوريتم Dijkstar وكاهش ترافيك پروتكل روتينگ مجددا" محاسبه ميكند همچنين اين پروتكل يك hierarchy چند لولي (دولول براي OSPF ) كه Area-routing ناميده ميشود مهيا ميكند طوريكه اطلاعات توپولوژي تعريف شده در درون منطقه AS از روترهاي بيرون از اين منطقه مخفي مي مانند واين افزايش لول ، باعث حفاظت روتينگ وكاهش ترافيك پروتكل ميگردد.
3- پروتكل IS-IS
يك پروتكل ازنوع IGP براي شبكه اينترنت كه جهت توزيع اطلاعات روتينگ IP درسراسريك Single AS دريك شبكه IP استفاده ميشود.IS-IS نيزهمانند OSPF يك پروتكل Link-State
ميباشد همانطوريكه گفته شد دراين نوع پروتكل ، روترها اطلاعات توپولوژي
را با نزديكترين همسايه هايشان مبادله كرده وازآنجائيكه اين اطلاعات
درسراسريك AS توزيع شده است هر روتر تصويركامل ازتوپولوژي AS را همراه خود دارد كه جهت محاسبه مسيرهاي end-to-end براي مقصد تعيين ميگردد. مزيت اصلي پروتكل IS-IS
اين است كه بدليل آگاهي كامل ازتوپولوژي شبكه به روترها اجازه ميدهد تا
روتها را براساس يك معيارخاص ومتقاعدكننده اي محاسبه نمايند واين موضوع
براي اهداف مهندسي ترافيك مفيد خواهدبود بويژه آنجائيكه مسيرها اجبارا" با نيازمنديهاي كيفيت سرويس مواجه ميشوند.
معايب
اصلي اين پروتكل اين است كه مقياس خوبي براي زمانيكه تعداد روترهاي بيشتري
به حوزه روتينگ اضافه ميشوند نمي باشد ، افزايش تعداد روترها باعث افزايش
اندازه وفركانس توپولوژي ميگردد همچنين مدت زمانيكه براي محاسبه مسيرهاي end-to-end طول ميكشد.
بدليل فقدان عامل مقياس پذيري ، اين پروتكل براي روتينگ درشبكه هاي وسيع اينترنت مناسب نيست . بهمين دليل IGP ها فقط جهت Routing دريك شبكه Single AS بكاربرده ميشوند.
پروتكل IS-IS ابتدا" بعنوان پروتكل روتينگ CLNP طراحي شده بود اما بعدا" به پروتكل روتينگ IP توسعه پيداكرد. هر روترIS-IS اطلاعات مربوط به وضعيت محلي خود را نظير : اينترفيس هاي قابل استفاد ه ، همسايه هاي قابل دسترسي و ارزش استفاده هر اينتر فيس جهت ا ستفاده يك پيام LSP(LINK STATE PDU) بين ساير روترها توزيع ميكند و روترها ازپيامهاي دريافتي جهت ساختن يك ديتابيس يكسان كه توپولوژي شبكه AS را توصيف مينمايداستفاده مينمايند.سپس روترها ازاين ديتابيس استفاده كرده وجدول روتينگ خودشان را بمنظور استفاده يك SHORT-PATH-FIRST) SPF )محاسبه مي نمايند.
4- پروتكل RIP
يك پروتكل ازنوع IGP كه بمنظور توزيع اطلاعات روتينگ در داخل يك AS طراحي شده است. RIP يك پروتكل روتينگ Vector ساده ميباشد همانطوريكه دربخش BGP
گفته شد دراين پروتكل روترها اطلاعات قابل دسترسي را با نزديكترين همسايه
هاي خود مبادله ميكنند كه اين اطلاعات مجموعه اي از مقاصد شناخته شده
براي روترهاي شركت كننده ميباشد.
خلاصه اي ازوظائف پروتكل RIP :
1- هر روتر جدول روتينگ خود را با ليست شبكه هاي متصل محلي INTIAL مي كند.
2 - به طور متناوب ، هر روتر كل محتويات جدول روتينگ خود را به نام اينتر فيس هاي RIP خود را اعلان مي كند .
- زمانيكه يك روتر RIP چنين اعلاني را دريافت ميكند تمام روتهاي تخصيصي را درجدول روتينگ قرار داده وارسال پكيت را شروع ميكند اين فرآيند تضمين ميكند كه هر شبكه متصل به هر روتري سرانجام به همه روترها شناسانده ميشود.
- اگر يك روتر دريافت اعلان را بريك روت Remote ادامه ندهد سرانجام تايم اوت شده وارسال پكيت از طريق آن متوقف ميشود بعبارتي RIP يك پروتكل Soft State ميباشد.
3 - هر روت يك صفت ويژه بنام metric دارد كه فاصله مقصد روت را نشان ميدهد .
- هروقت كه يك روتر يك اعلان روتي را دريافت ميكند metric را افزايش ميدهد .
- روترهازمانيكه مي خواهند دو ورژن ازيك روت را در جدول روتينگ برنامه ريزي نمايند روتهاي كوتاه را به روت هاي بلند ترجيح ميدهند.
- ماكزيمم metric مجاز توسط RIP ، 16 ميباشد وپروتكل نمي تواند درجائيكه بيشتر از15 تاhop براي يك مقصد معين وجود دارد را براي شبكه ها درجه بندي كنند.
IPV6
IPV6 يك پروتكل نسل جديد كه بوسيله IETF و بمنظور جايگزيني IPV4 منظورشده است ودر RFC2460 تعريف گرديده . اولين تفاوت آن با IPV4 پشتيباني آن ازIP Address بزرگتر وبمنظور پاسخگوئي به تقاضاهاي تجهيزات توانمند اينترنتي درآينده است همچنين IPV6 پشتيباني بهتري ازmobile IP وامنيت شبكه ميكند. بطوركلي پذيرفته شده كه شبكه هاي جاري طول خواهد كشيد تا خود را با IPV6 سازگار نمايند بطوريكه IPV4 وIPV6 براي چند سالي تواما" مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
«مزاياي مهم IPV6 نسبت به IPV4
1 - آدرسهاي IPV6 تا 128bit افزايش پيدا كرده اند( بمنظورhandle كردن تقاضاي بيشمارجهت آدرسهايIP ) همچنين مشكلات مربوط به تخصيص فضاي آدرس IPV4 را مرتفع كرده وباعث بهره وري بيشتر ميگردد.
2- Header مربوط به IPV6 كوتاه ومنطقي ترشده ( با توسعه option هاي IP به مجموعه اي ازheader هاي توسعه يافته Optional )
3- IPV6 حمايت فزآينده اي را ازmobile IP ميكند(استفاده ازheader جديدIPV6 ، پايش همسايگي وفيچرهاي پيكربندي مجدد آدرسهاي نامشخص)
4 - فيچرهاي امنيتي IP SEC ) IP ) ، تعيين اعتبار و رمزگذاري ديتا همه در درون پروتكل IPV6 منظور شده است .
« Data Connection وIPV6
نرم افزار مسيريابي IP مربوط به Data Connection شامل : DC-BGP ، DC-ISIS ، DC-OSPF ، DC-RTM وDC-CSPF كه هردوIPV4 وIPV6 را پشتيباني ميكنند.
پياده سازي IPV6 براي Data Connection بطورفراگير استانداردهاي مربوطه ، با مديريت اينترفيس ها وطراحي مناسب جهت كاربردهاي سخت را پشتيباني ميكند.
« IPV6 Protocol Function
Data Connection فانكشن هاي پروتكل IPV6 را بشرح ذيل پشتيباني ميكند:
1- DC-BGP
BGP-4 يك مالتي پروتكل كه بمنظور مسيريابي حوزه داخلي IPV6 توسعه يافته است.
2- DC-IS IS
- روتينگ IPV6 با IS-IS